Sakrament Małżeństwa
Ja ... biorę sobie Ciebie ... za żonę/męża i ślubuję Ci miłość, wierność i
uczciwość małżeńską oraz, że Cię nie opuszczę aż do śmierci. Tak mi
dopomóż Panie Boże Wszechmogący w Trójcy Jedyny i Wszyscy Święci.
Sakrament małżeństwa jest szczególnym sakramentem – jeśli pozostałych
udzielają kapłani, to sakramentu małżeństwa udzielają sobie małżonkowie
wzajemnie.
Sakrament małżeństwa symbolizuje nieprzemijająca miłość Chrystusa do
Kościoła. Ta nierozerwalność małżeństwa jest tak ważna, że Jezus wyniósł
ją do godności sakramentu.
Oto kobieta i mężczyzna wypowiadając słowa przysięgi małżeńskiej i
przyrzekając sobie miłość, wierność i to, że się nie opuszczą aż do
śmierci, sami sprawują sakrament – widzialny znak Bożej obecności.
Kapłan jest tylko – i aż – świadkiem tego sakramentu. Wypowiada słowa:
„Co Bóg złączył, człowiek niech nie rozdziela. Małżeństwo przez was
zawarte, ja powagą Kościoła potwierdzam i błogosławię w imię Ojca i Syna,
i Ducha Świętego. Amen”.
Łaski związane z sakramentem małżeństwa
Decyzja o małżeństwie jest bardzo trudna, a okoliczności i przyzwolenie
społeczne do życia w związkach niesakramentalnych duże – to wszystko
sprawia, że wielu młodych ludzi odwleka decyzję o zawarciu małżeństwa
obawiając się, że nie uda im się stworzyć trwałego małżeństwa. A przecież
największą pomocą w małżeństwie, która dodaje sił do wypełniania
przyrzeczeń, jest sam sakrament małżeństwa. Bo przyjęcie sakramentu jest
zaproszeniem samego Boga do życia we dwoje.
Poprzez sakrament Chrystus staje się obecny w życiu małżonków i mocą Ducha
świętego wspomaga ich ludzką miłość tak, że może ciągle się rozwijać,
pokonując trudy i problemy życia. „Dla chrześcijańskich małżonków — mówił
papież Paweł VI — objawy wzajemnej czułości są przeniknięte tą miłością,
jaką czerpią oni z Serca Bożego. I gdyby źródło miłości czysto ludzkiej
groziło wyschnięciem, jej Boskie źródło jest niewyczerpane, jak
niedoścignione są głębokości Bożej czułości. Oto do jak intymnego
zjednoczenia, mocnego i bogatego, prowadzi miłość małżeńska”.
W sakramencie małżeństwa Chrystus daje łaski potrzebne do wypełnienia
obowiązków nowego stanu, czyli kształtowania życia małżeńskiego i
rodzinnego, wychowania dzieci itp.
Nierozerwalność małżeństwa
Małżeństwo sakramentalne jest czymś więcej niż czysto ludzką umową i
przyrzeczeniem wzajemnej miłości - zobowiązuje do wierności obietnicy.
„Co więc Bóg złączył — poucza Jezus Chrystus - niech człowiek nie
rozdziela” (Mt 19,6). Nierozerwalność małżeństwa sakramentalnego wynika z
faktu, że przez sakrament małżonkowie zostają włączeni w trwałą jedność,
jaka istnieje między Chrystusem i Kościołem, Jego Mistycznym Ciałem. Jak
Chrystus i Kościół tworzą jedno, tak i małżonkowie, uświęceni łaską
Chrystusa, stanowią aż do śmierci jedno, nierozerwalne ciało.
Sama natura miłości wymaga trwałości małżeństwa. Bóg wymaga od człowieka
miłości trwałej i bezinteresownej, gotowej na wszystko, miłości, która
bierze odpowiedzialność za drugiego człowieka. Aby małżonkowie mogli
wytrwać w jedności mają obowiązek w okresie narzeczeństwa poznać się
wzajemnie jak najlepiej - wymaga tego dobro i trwałość ich przyszłego
małżeństwa.
Nauki przedmałżeńskie
Wiele osób jest krytycznie nastawionych do nauk przedmałżeńskich.
Tymczasem wielu młodych ludzi nie rozumie w pełni jakiego zobowiązania
podejmują się wstępując w związek małrzeński. W tej sytuacji nauki
przedślubne to często jedyna okazja do poznania rzeczywistej
problematyki małżeństwa, jak umiejętność życia we dwoje, planowanie
potomstwa, sprawy finansowe, przezwyciężanie kryzysów małżeńskich.
Wspólna modlitwa małżonków
Ludzie nie wstydzą się okazywania miłości, krępuje ich natomiast wspólna
modlitwa. Tymczasem modlitwa jest rozmową z Bogiem i źródłem łaski, a
wspólna modlitwa małżonków jest za każdym razem otwarciem się na przyjęcie
darów, jakie Chrystus przygotował dla małżonków, aby wesprzeć ich w trudach
życia. Paradoksalnie małżonkowie powinni modlić się przed aktem
małżeńskim, który powinien być otwarciem sią na potrzeby małżonka i okazją
do zacieśnienia więzi między żoną i mężem.
Kiedy jedno z narzeczonych jest osobą niewierzącą,
Zdarza się, że jedno z narzeczonych jest osobą niewierzącą, drugie
natomiast przez źle rozumianą delikatność rezygnuje z zawarcia
sakramentalnego związku, czekając, aż partner sam będzie gotowy do
małżeństwa. A przecież nie można zapominać, że zawarcie sakramentu
małżeństwa jest otwarciem się na dary Ducha Świętego, który
„wieje kędy chce” i zaproszeniem samego Boga do wspólnego życia małżonków.
Może się zatem okazać, że zawarcie małżeństwa będzie początkiem życia
religijnego osoby niewierzącej lub niepraktykującej.
www.mydlniki.diecezja.pl
|
Namaszczenie Chorych 
Sakramenty 
